Oni decidis festi Zamenhof-tagon en Bratislavo, ankaŭ kiel bona daŭrigo sekvan tagon komenciĝis la 5-a Granda Lokŝumado. La unuan vesperon estis planataj kelkaj prezentaĵoj, kvizo kaj festa vespermanĝo.

Bedaŭrinde, ni alvenis iom post la komenco pro malfruo de nia buso kaj la prezentaĵo pri pasintaj kaj venontaj eventoj en Esperantujo, kiun ni pretigis, jam devis esti montrata al publiko. Feliĉe, Peter Baláž sukcese prezentis ĝin mem. Ni metis pentritajn katidojn kaj hundidojn al ĉiu bildo, eble tio ne tre taŭgas por ĉefo de serioza E-organizaĵo sed ŝajne, ke ĉio estis enorda.

Krom la nia tie estis ankaŭ pluraj prezentaĵoj: pri SKEJ, E@I, Vikipedio, poŝtkruciĝo en Esperantujo kaj kelkaj aliaj. Ni povis aŭskulti ilin trinkante varman vinon en tre argabla ĉirkaŭaĵo. Ankaŭ estis bone renkonti amikojn ne nur de Slovakio sed ankaŭ de Ĉeĥio kaj Hungario.

Kompreneble, ĉar estis naskiĝtago de Zamenhof, la demandoj de la kvizo temis pri lia vivo. Estis interese rimarki, ke mi povintus respondi ĝuste preskaŭ nenion. Tamen, la kvizon partoprenis tri sufiĉe lertaj homoj kaj ĉiuj ricevis siajn gajnaĵojn (sakojn, librojn kaj T-ĉemizon el la libroservo de E@i).

Fine de la vespero venis Zamenhofo mem (kiel bildo sur kartono sed malgraŭ tio li aspektis preskaŭ kiel viva). Kaj kune kun li alvenis verdaj naskiĝtagaj kukoj, kiujn ni aldonis al niaj festaj manĝaĵoj kaj sukcese formanĝis.

Sabate matene ni renkontiĝis apud la Kristnaska arbo ĉe la ĉefa placo. Tie oni vendis multegajn lokŝojn: se iu de ni volus gustumi vere ĉiujn specojn de ili do tio estus sufiĉe malfacila tasko. Krom tio kutime por Kristnaska bazaro ankaŭe estis multaj budoj kun suveniroj kaj aliaj manĝaĵoj. Fajfe pri sufiĉe malvarma vetero ni bone promenadis, babilis, manĝis kaj varmiĝis per varmaj trinkaĵoj.

Sekve en nia plano estis ekspozicio “Zamenhof – kreinto de Esperanto” en la Pola instituto. La ekspozicio estis en la instuto sed la afiŝoj staris ĉe fenestroj kaj estis turnigitaj eksteren. Do ni kaj ĉiuj preterpaŝantoj povis vidi ĉion de la strato. Estis skribitaj dulingve – slovake kaj esperante – historiaj faktoj de vivo de Zamenhov, do ĉiuj eĉ neesperantistoj povis legi tion.

Poste ni denove iom promenis tra alia bazaro kaj la urbo. Unu de niaj celoj estis muzeo de horloĝoj, kiu okupis tre malgrandan spacon sed estis eĉ trietaĝa. La horloĝoj ne estis tro multaj sed ĉiuj estis diversaj kaj vidindaj.

Ankaŭe ni vizitis la Malnovan bazaron (“Dobrý trh” en Stará tržnica) kaj dume decidis, ke jam estas sufiĉe lacaj por kafumi ie. Ie estis en kata kafejo. Katoj vere ĉeestis, sed ŝajnis iom drogumitaj. Aŭ jam tro lacaj de ĉiuj homoj de la mondo. La plej laca estis kato sur nia sofo kiu trankvile atendis tute ĉurkaŭita per homoj, kiam ni finos nian kafon/teon/kakaon kaj foriros.

Dum nia promenado kelkaj homoj foriradis promeni mem, kelkaj alvenadis denove sed ĉiuj fine renkontiĝis en sama kafejo por vespermanĝi. Estis multaj homoj kaj ni havis apartan ĉambron kvazaŭ propran Esperantujon en la kafejo.

La sekvan tagon ni denove komencis per lokŝumado. La lokŝoj estis same bongustaj kaj vendistino en preskaŭ sola budo, kiu preparis vegetarajn lokŝojn, eĉ rekonis min. Estis amuze.

Poste ni decidis iri al muzeo de trafiko. Ĝi estas grandega, kelkaj ejoj plenaj de aŭtoj, motorbicikloj kaj aliaj teĥnikaĵoj. Laboristoj de la muzeo eĉ foje kreis interesajn dekoraciojn laŭtempe de la prezentata transporto.

Jam de tiam la partoprenantoj komencis adiaŭi nin por kapti sian transporton hejmen, forveturado ne estas plej bona parto de ĉiu aranĝo sed bedaŭrinde ĉiam okazas. Tiel nia grupo iom post iom malpligrandiĝadis kaj post vizito de la muzeo finiĝis tiuj mallongaj sed ĉarmaj lokŝumaj Zamenhofaj tagoj en Bratislavo. Dankon al la organizantoj kaj ĝis venonta renkontiĝo!